SEVDA DÜŞLERİ

Her gece,
Baþýmý yastýða koyduðumda,
Alýr beni gider,
Sevda düþleri.
Hüzün dolu sevda þarkýlarý mýrýldanýrým,
Yalnýzlýðýma sýmsýký sarýlýp,
Aðlayarak.
Seni arar gözlerim,
Ýsmini fýsýldar çatlak dudaklarým,
Saçlarýný okþamak için uzanýrým,
Ellerim buz keser,
Dokunamam.
Yýldýzsýz gecelerde,
Kurumuþ derenin kenarýnda,
Kurbaðalar,
Avaz avaza,
Yalnýzlýk þarkýlarý söylerler,
Dinlerim.
Sarhoþlar geçer naralar atarak,
Gecenin bir yarýsý,
Gönlüm þenlenir,
Cansýz bacaklarým,
Güçlenir,
Soðuk,
Sývasýz,
Badanasýz duvarlarda,
Gölgemle dans ederim.
Ve bir yaðmur baþlar,
Bardaktan boþanýrcasýna,
Kýrýk camýn gerisinden,
Boþ sokaða bakarým saatlerce.
Bir karaltý görürüm,
Gönlüm koþup gider peþimden,
Sýmsýký sarýlýp,
Bir daha býrakmamak,
Yalnýzlýðýmý bir kibritle yakmak için.
Ama tutamam sevda kuþumu,
Býrakýp gider beni buralarda,
Çok uzaklara...
Güneþ’in doðuþunu birlikte izleriz,
Yalnýzlýðýmla beraber.
Ýnsanlar geçer,
Bana inat,
Kol kola,
El ele,
Hiç tanýmadýðým insanlara,
Selam veririm.
Güneþin parlaklýðýnda,
Kaybolur gözlerin,
Deli gibi özlerim seni.
Ve rengi solmuþ,
Basma perdeyi örterim,
Güneþe inat,
Ayný plaðý dinlerim,
Ayný þiiri yazarým,
Ayný hasret tüter duman duman,
Ayný hüzün çöker içime.
Ve ayný düþü görmek için,
Gözlerimi yumarým…
ONUR SANCAK





Sosyal Medyada Paylaşın: