VARAMADIĞIN UZAKLARDA

sürmelenmiþ gözlerime
karanlýðýn bir kara büyü
elleri boðar günümü

bir kuru aðaç dalý tuttuðum
oysa, duyumsasan
beklemediðin kadar yaðmurum
görmüyorsun; uzak, yaban bakýþýnda duruyorum
yeþermiyorsun
yeþeremiyorum
farkýndasýz ellerinde ölüyorum

boþluða daðýlan aklýmý toplayamazken
dönüp dönüp, geriye sardýrýyorsun günleri
savruluyorum...
acým büyüdükçe, çoðalýyorsun kalýntýlardan
ödenmeyen diyet gibi
fermânýn ömürlük /sün bende…
ancak, kýsacýk bir ben olabiliyorum uzun gölgende

bir kýrbaç þaklýyor durmadan
kurt bakýþlý, zebâni zamandan
acý izleri çoðalýyor tenimde
kýsýlmýyor bakýþý
ne kadar düþürürse düþürsün
yeniden/ yeniden kalkýyorum
daha çok /daha çok çoðalýyorum
içimde her köþe bucak, sen çýkýyor yollar

göksün, çimensin, denizsin
çýktýðým yolculuk, gezdiðim yer
dinlediðim þarký, söylediðim sözsün
hüzünlü bir gazelsin
durmadan uzayýp giden
bir yaz gecesi rüyasý /sýn
kucaklanamayan düþ(ersin) kollarýmdan
beklenmedik mevsim güneþisin
kaparsýn ansýzýn

gelir bulur beni, esrarlý sesin
en olmaz yerde keser yolumu e þ k i y â s e v d a n
hummâlý bir sancý býrakýr içime elemi
nereye sürüklendiðini bilmeyen
ilkbahara çarpmýþ kuþ gibi
sýrýlsýklam(ým) nisan yaðmurlarýndan
gitmez, alnýmdaki cehennem ateþi…
söndür söndürebilirsen içimdeki geceyi

arafta durur þimdi yüreðim
eðer gelirsen! bil ki o zaman
varamadýðýn uzaklarda olacaðým ben!


Hâdiye Kaptan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: