süt dedi çocuk!
dudaðýndaki bozkýrý uzatarak
kesik memesine aldýrmadan kadýnýn
kapatýp içi doldurulmuþ inançlara kulaðýný
derin bir sancýyla emdi yarasýndan aðlayarak
tanýmsýz bir ülke düþtü içine
ve artýk hiçbir anlamý yoktu adýnýn
gözlerinde milat öncesi bir tufan
bedeninde bitmeyen savaþlardan
koca bir talan kaldýðýný unutarak
güneþin vurulduðu yerde öptü
kirpiðinde asýlan gözyaþlarýna set çekerek
can telaþýna uyudu sonra
aldýrmadan beyazýna saçýnýn
ekmek dedi çocuk
gözlerindeki yokluða bir baba gömerek
küçük parmaklarýyla bir hikaye anlattý
duvarda sararan siyah beyaz fotoðrafý göstererek
hiçliðin üstüne bir sünger çekti kadýn
ellerindeki nasýrdan besledi aklýný
yüzüne en güzel maskesini giyerek
büyüdükçe uzadý kollarý
boynundan büyük bir dað bulup koynuna yattý
kavga dedi çocuk
yüzünün aynasýna düþen kýrýklara iç çekerek
iþaret parmaðýna bir kardeþ aradý
isyan kokan bir besteye dönüþerek
çatlaðýna sünger döþedi kadýn
deprem öncesi yüreðine umut ekerek
barýþ diye fýsýldadý kulaðýna adýný
tarih dedi çocuk
gözlerine iliþen takvim yapraðýna öfkelenerek
omzuna alýp rüyasýný gökkuþaðýna bulandý
en sevdiði renklerle üzerini örterek
ölüm dedi çocuk
öpüldüðün yüzün kadar soðuk mudur düþerken
insan hiç bulamadýðý bir labirentin çýkýþý
denizine varamayan bir nehrin akýþý mýdýr yaþarken
hangi ip en kolay
hangi tetik kaç mezar eder ezberine bir þehir çizerken
durgun bir suya döndü kadýn
senden önce ben varým dedi
içine ecel gibi koþan çocuða ellerini býraktý giderken
Faik Danýþman