GÜZ S A N C I S I

zaman ki,
uykulu bir gökyüzü þimdi
duyumsadýðým toprak kokusuyla
yama tutmuyor ömrümün hýrkasý

susta/lar / saz ile söz cümbüþü
yýrtýlmýþ orta yerinden örtüsü
bitti yaz saltanâtý
terk etmede, gözlerimin geçkin kýyýsýný

yaklaþan kýþýn gölgesinde
kapýlar kapalý, pencereler demirli
hangi rota döndürebilir ki beni geriye!

hükmedilemeyen zamanýn
peydahlanan hüzün sancýlarý, artmakta git gide…
kim çözebilir içimdeki sessizliðin dilini
kör yordamla
ayný yanlýþ yolu sürmedeyim yine
kül dönüþür mü yeniden kora ?
bulunmaz kayýp / gençlik mülkiyeti

taze bir yaþama çiçeklenemesen de
dinleme geceyi / demleme
elbet susacaktýr durup bir yerde
tembihleri beyhude!

ellerimde duruyor halâ
yedi renkten olmaz hayâlim
çöl gecelerime yeþertemediðim vaha
hayat büyütemiyormuþ küçüleni bir daha

batýyor dikenleri bozkýrýn
aþýnmýþ yüzümde, aðmayan aydýnlýk
su kendi akýþýnda artýk
gün yüzlü mevsimler ýrak
sona býrakýlmýþ her þey
kýþa karþý koymayý beceremiyorum, karýncalar gibi

beyaz renkte, küçük bir göçmen bavulu
kapý aðzýnda / çýkýp gitmek için
bir buse beklemede dudaða /aðulu

kayada bitmeyecek bir mor çiçek
ayaklarým yürümez ileriye
tersine gitmekte dünya

görünmeyen aynasýnda
hüzzam inlemede
kaburgasý kýrýk zaman
makber söylüyor sahnede, yorgun oyuncu
patlayan korkunun ortasýnda
donuklaþan bakýþý

tek bir yolcu var gidiþe, bu garda
ve birkaç el, yolculamaya
can kuþu, eksik kalana çýrpýnmakta durmadan…



Hâdiye Kaptan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: