C E N N E T

þölendi gözlerime yüzümü dolduran yüzün
kendini göremezmiþ insan lâkin
olmayacak ne varsa, doldurmuþum içime senden

yabancý kulaklarýn iþittiðinden dökülürken gerçekliðin
anladým ancak
taze bahardan, yeni yol elbiseleri biçerken aklýn
doðruyu söylemiyormuþ yalancý dudaklarýn
yalnýzlýða hüküm giydi gülistaným

giderken, rüzgârýnýn soluðuna kattýðýn ben
akþamýn dar geçitlerinden sýyrýlamazken kan revân
sonlanmamýþ efsânesin dilimde halâ…
rüyamda dahî, sürüyor saltanatýn

sahipsiz býraktýðýn adýnla, cüce gölgem senden sonra
kabuðuna çekilmiþ
suskun, uzak, dalgýn, dar hevesim yaþama

yýkýldý içimdeki mihrap
dönsen de, eski beni göremezsin yerinde
mavi akisleri yitmiþ, elini eteðini çekmiþ bahar benden

dönen örekesinde
bir o yana, bir bu yana eðrilirken
kimse / kimseliðini götüremiyor yaþamda
yarým kalmýþ oyunuyla
ikiye ayrýlan hayatýn, ortasýnda kalmýþ derbeder çocuk
kaybolmuþ ülke gibi ortada, yitik
beslenemedi nehir, deniz kadar yaðmurla
sýðmadý, sýðdýramadý dar yataðýna suyu

güz kanýrtýrken içimi
elimde, yarým kalan bir mektup
uzayýp giden yollar gibi keder
aþkýn sonsuzluðuna kim kefildir ki !

yüreðime yerleþmene izin verdiðim
cehennemmiþ, cennet bildiðim bahçen…


Hâdiye Kaptan


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Sosyal Medyada Paylaşın: