Aslında

Bir martýnýn aç kalmýþ çýðlýklarýna hapsetme düþlerini
Üzülme uzaklarýmda yüzüme karþý
Ben senin suskunluða düþürdüðün gözlerini
Sensiziðimde hayata azýk yapýyorum acýlarýma karþý
Hep böyle kal bundan sonra sakýn ha deðiþme e mi?

Varsýn yarýna kalsýn dönüþüm sana
Hayata taktýðým bu çelmem bana kalsýn
Bu hilem bu kurnazlýðým bana...
Unutma ki hep aklýmda, saklýmdasýn.

Her veda bir þefkat besler içinde
Döndürür gül tutan çehresini
Çocuk sevincine kavuþma arefesinde.
Her veda sözü sýr tutar derininde
Eski yar gecenin koyu renginde.
Kalýr nefes almanýn bile ötesinde
Son bir kez düþte gizlenme isteði.
Ýþte budur gerçeðin tam kendisi
Hüzün deðildir, geride kalan tek baþýna
Aðlar da aðlamaz...yalnýzlýktýr yanan
Giden umuda, giden sevgiliye
Ýncinmiþtir bir kere o en kýymetli yüreði.

Her elveda bir sevdalýyý büyütür
Bir de gideni kendi elleriyle hayata
Anne þefkatiyle aslýnda...




Fotoðraf- Melih Yongacý
Kasým ’09
.
Sosyal Medyada Paylaşın: