vardý bir sevgilim gözlerim gençken yeþildi dokunduklarým zamanýn birinde tenime erken mi indi yýllar yüzüm hangi aynayý seçse deðiþmiyor nerde gençliðimdeki yabancý unuttu mu sevdiklerim gözpýnarlarýmda sahte bakýþlarý dinlendirirken aþk hüznümü örten yün kazaðým düþüncelerimi saklayan þapkam ve ben ne çok yýl gördü bu gözler dudaklarým gömüldü sözlerimle çizgilerim aðýr gelmeye baþladý hani vakti gelince dinlensem...
ince bir gülüþ saklý yine de anýmsamalarýn treni geçerken dumanýna takýlýp gitti yüzümle beraber her güneþ aðarýþýnda çoðalýyor an ahþap kulübemde zaman yanarken karlar düþerken siyahýma beyazca bir fotoðrafta kalýr belki en son karem… uzak bir þiir okur uzak bir canýn nefesinde…
Fotoðraf.Ahmet Karaca
Adý Foma, halen yaþýyor, O çok uzaklarda da olsa… Sesimi duymasa da…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.