hüznüm yarýnsýz
beyaz sürgün
ruhuma göç eden denizin anlattýklarý
uzansýn dalgalarýn gurbet yüreðime
al içimin karanlýðýnda kol gezen ihtiyar ölüleri
güneþe küskün simsiyah dünler terketsin rüyalarýmý
köpürsün sularýnda duygularým sonsuza
kalkýp çileli özlemlerin üzerinden geleceðe
umutlarý kuracaðým küçük limanlara
gizlenen ýþýklar bir edayla yürüsün gözlerime
rüzgar daðýtsýn sis uykularý
bu sana son sessizliðim zaman
bir müjdeyle üfürsün bahar yorgun çizgilerimi
gerilmiþ kanatlarýna
yýrtýlsýn tenin
ve
çaresiz aklýmdan
çocukluðum geçsin
ey ömrüm
ufkun baðrýnda yeniden diriliþe gebeyim
bütün sýrlý telaþlar ateþ
yavaþ yavaþ düþüyorlar uçurumlara
yüzü yerde cenneti boðuluyor yalancý adýmlarýn
tozlu yollarýnýz kýsaldýkça ben uzuyorum
sýzlýyan düþlerinizin boþluðundan
her lahza ayrý bir sancý
gölgeler arkamda
varolma sevincindeyim vaktin
korkmayýn sevda yüklü bekleyiþler
geceler saðýr yalnýzlýkta
avuçlarýmda titreyen güllerle
deli yýldýrým gibi geliyorum
uyanýn...
hüzünleri buluta gömdüm
kapattým hüzzam çýðlýklarýný geçmiþin