dün tarihlerin buz tutmuþ gözlerinde kýrýldý aþk köþebaþlarýnda hüznü giydim akþamüstlerine sanki inadýna yürütüp ayaklarýmý daðýn eteklerine ateþ yaktým mor heceli sözler demlendi ýsýnan kalbimde aynalarda ruhuma sýðamayan yaþam ölü bir dil sanýyorum hep kendimi uçurumlarýna çekiyor belleðinden boþaltýyor ayaz cinnetleri boþluðuma varlýðým bu telaþlarda törpülenirken ezber ettiðim günahlarý duvarlara iþliyor ürperen günler...
ve görüyorum beyaz düþün hüznü susmuþ güneþlerimde uyanmýþ gürültülü gölgeler siyah damarlarýmda kuþ çýðlýklarý taþýmýþ ismimi saklý denizlere sýzlayan karanlýklarda yalnýz bir dalým düþtü topraðýn baðrýna tenimden kan atlassýz kaldý dalgasýz þehirlere þiirler içinden geçtiðim bir zamanlara aðladým/ aðladýðýmý gören çocuklarýn yüzleri ben baktýkça gülüþlerine uzaklara nokta gibi kayboldular...
-neden ellerime gelmiyorlar ben rüzgar mýyým Anne maviden öüme düþerken bulutlarla oyun oynadým bir kere-
ay sallandýkça fotoðraflarýma son mevsimlere büyüdü yalnýzlýðým yoksul anýlarýn sevinci kirlendi göðsümde yollara sis býrakan kamçýlý bir hikayedeyim dürdükçe sancýlý suçlarýmý bilinmez gecelere neden biraz daha fazla eskidim burkulmuþ duygularým gizli gizli soludu vedalarý yine de bedduasýz tebessümler ettim her gidiþlerin arkasýndan olmadý...
-ben öldüm ötekiler gibi Anne þafaklardan sabahlarým silindi-
þimdi küçük pencerelerde göçebesiz iklimlerimin tozu keþke rüzgar olup açýlabilsem yalansýz umutlara...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.