Bu kaçýncý gidiþ,kaçýncý veda?
O vicdanýn sana hiç mi sormadý?
Yüreðim peþinden haykýrdý ama,
Gitme kal demeye dilim varmadý.
Dün akþam resmini astým tavana.
Aðzýma geleni söyledim sana.
Bu sefer karþýlýk vermedin bana.
Yýrtýp da yakmaya elim varmadý.
Çile sarayýnda kim var ki özgür?
Azap içindeyim deðilim nankör.
Çok huzurlyumda yüreðim mi kör?
Bir tek mutlu günü gözüm görmedi.
Gün gelir mutlaka sevecek derken,
Koskoca bir ömrü tükettim erken.
Ne yazýk!.Uðruma can veren varken;
Seveni sevmeye aklým ermedi.
Bir gün piþman olursan aðlama sakýn.
Hiç tanýma beni, duyarsýz takýn.
Her türlü acýyý çekmiþim lakin;
Bir türlü Allah’ým ölüm vermedi.
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.