Benden uzak ol deyip son kararý verirken Arada ki engeli katladýn ya ikiye. Aþk odunda ýsýndýn kemiklerim erirken Dilinde ki beddua bana bu sitem niye? Yine ben mi suçluyum býrakýp gittim diye?
Çöldü gönül baðýmýz yandý tohum, çürüdü Bir damla su vermezken sormadým sana niçin? Yaralandý sevdamýz düþe kalka yürüdü. Ayak oldum el oldum, aðladým için için. Gülü üzdüm dalýndan, seni üzmemek için.
Sen git dedin de gittim bana niye kýzgýnsýn? Bak beni de bitirdi seni kemiren keder Bir hayat feda ettim sana, hala üzgünsün. Söyle kaç tane ömrüm mutlu olmana yeter? Ya da bir mutluluðun kaç tane ömrüm eder?
Sen yazýmda karým ol son baharda güneþim Sar soðuk bedenimi her doðmana öleyim Bir kardelen gibiyim sana susar ateþim Bir çözüm bul yol göster sana nasýl geleyim? Bir fotoðraflýk aný yaþat bana güleyim.
Hiç mi koymadýn beni bir sevenin yerine? Azýcýk sen de düþün vicdanýn varsa eðer Çatlayýp dökülürken bunca “ben”makberine Yürek yangýnýnda hiç büryan oldu mu ciðer? Kalp kýrýðý sende kaç ölüme eþdeðer?
Bunca acý çileye layýk mýyým þaþarým Senle gönül nikahým ahirete müeccel. Yokluðunda ben seni ölüysem de yaþarým. Ezilir dik ölürüm, beni korkutmaz ecel Yüzünde ki tebessüm söyle kaç ömre bedel?
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
romanci28 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.