Gülümse

Günbegün çoðalýyor içimde cam kýrýklarý,
Kýrmýzýlarýn kökleri sende kalmýþ;
Sarý güllere damlýyor hýçkýrýklarým.
Hasret, hüzne alaca tadýný çalmýþ;
Karantinada bekliyor, düþ kýrýklarým.

Hatýramýn tuzu, ciðerini yaktýðýnda gülümse;
Hasret plaðýný, her koyduðunda gülümse.

Kýrlangýç fýrtýnasý çok çabuk dindi,
Daha oyunun baþýnda sobeledi kader;
Bitmemiþ bir þiirin burukluðu sindi.
Otað kurdu, sulusepken gözleriyle keder;
Aþk, ömrü kýsa kelebeðin kanadýna bindi.

Beþinci mevsimine, þimþek çaktýðýnda gülümse;
Küskün yaðmurlar, bedeninden aktýðýnda gülümse.

Geriye saramazsýn zaman filmini,
Hicranýn, ebedi nakarat gibi yapýþtý.
Çekemedim elimdeki vuslat pimini;
Duygularým dilsiz, vedalara alýþtý.
Ruhum, darda olsa da ister gülmeni;

Hýrçýn bir nehir gibi baktýðýnda gülümse;
Gözlerin, onulmaz yaralar açtýðýnda gülümse.

25.07.2009
Muhittin Alaca




Sosyal Medyada Paylaşın: