Gözlerin, Hangi Şehrin Gecelerine Kandil?

Yoksul umutlar diyarýnda dürüldü anýlar;
Yalnýzlýðýmýn bulanýk sularýnda özlemler,
Ýçimin tufanlarýnda, buruk düþler savrulur.
Suskun mahzenimin yosunlu duvarlarýna,
Esmer gecelerden, sabýr çentiði atýlýr.
Bu kaçýncý üfleyiþim, yaðý tükenen kandillere?
Yalnýzlýk tabakasýndan hoyrat ellere,
Daha kaç hasret tütünü sarýlýr?

Kim demiþ çýnarlarýn ayakta öldüðünü?
Sensiz, yürüyen bir cesedim unutma!
Bu yüreði, lime lime böldüðünü,
Dipsiz kuyulara attýðýný unutma!

Acý kapsüller dindirmez sancýlarýmý;
Ancak gözlerin susturur, inleyen acýlarýmý.
Ýki gezegen gibi ýþýldayan gözlerin,
Hangi þehrin gecelerine kandil?
Yorgun tayfalar sallarken mendil,
Hangi sularda denize fener?
Sevinir, kýyýlarý düþleyen gemiler…

Ay tutulur, fersiz yanar sokak lambalarý,
Her gece anlarým ki tadým yok, ýþýksýzým.
Mevsimleri deðiþtiren gözlerinden uzakta,
Susuz vahalarda yavan, katýksýzým.
Mahsur koylarda, sandallarým tuzakta;
Alaboraya ramak var, barýnaksýzým.
Oysa ruhum kundaklardý dizlerinde;
Karanlýk, þafaða yürürdü gözlerinde…

Islanmýþ düþlerimi kuleden sarkýtarak,
Akdeniz güneþinde kurutuyorum.
Gönlüme sensizliði yoldaþ yaparak,
Þimdilik kendimi avutuyorum.
Nadasa býrakýyorum özlem ovalarýmý,
Yüreðime bir ilmek daha atýyorum.
Saðanak gibi, yýka tozlu dallarýmý;
Yeniden, bahara döndür havalarýmý…


29.07.2009
Muhittin Alaca


Sosyal Medyada Paylaşın: