Haydi, Yaz Hikâyeci!
Mutluluðun þiirini, bir türlü yazamadým;
Sen, hikâyesini yaz hikâyeci!
Kalemim aklýmý deðil, yüreðimi dinliyor;
Hep hüzünleri mi, þahlandýrayým?
Özlemler doðuruyor, anýlar inliyor;
Aþka kurban kimliðimle, söyle!
Hangi yaban gönle sýðýnayým?
Bir balýk gibi, aðlara takýlýyým;
Çýrpýndýkça, yüreðimin çizikleri büyüyor.
Hangi kapýyý açsam, karþýmda bitiyor;
Unutmamaya mahkûm bir sevdalýyým.
Gözlerimde nemli bulutlar tütüyor,
Martýlara yem mi olacak umutlarým?
Sevdam, ayrýlýðýn kollarýnda yatýyor.
Hayat yapbozunda, noksan bir yaným;
Ömür, parçalarýmý toplamakla geçiyor.
Yokluðuna alýþamadý bu caným;
Hicranýný, yudum yudum içiyor.
Acýlarýmýn mesaisini baþlatma yine;
Gecekonduya vurulan kepçe gibi,
Tutsak gönlüm, yaralý.
Ýsmini fýsýldayarak, bir gün daha ölüyor;
Gülmeyi unuttum, günlerim karalý.
Her gece bir sokak, uykularýmý bölüyor;
Gelip geçer diye, bekliyorum zarrâlý.
Bir bebek aðlýyor, bir köpek uluyor,
Bir de yosma geçiyor; saçlarý taralý.
Bütün oklar, gelip beni bulsun diye,
Her caddeye kendi adýmý verdim.
Bir bohça þiir biriktirdim hediye;
Bol acýlý olanlarý, yollarýna serdim.
Baþýmý çevirip, baktým geriye;
Gün geçtikçe çoðalýyor derdim.
Yangýnýmýn isi bulaþýr, gelme beriye!
Hüznün kitabýný yazdým, tezini verdim;
Mutluluk neymiþ haydi, yaz Hikâyeci!
20.07.2009
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.