Geç Kaldın Gülüm
Ciðerlerime dolan temiz nefestin,
Cam kýrýðý ile, damarýmý kestin.
Sensiz hicran, hayatýmýn her günü,
Izdýrap gülþenimin son sürgünü;
Sen kaldýn gülüm, sen kaldýn.
Dinginmiþ sevgin, ne kadar dingin;
Sanýrdým dünyada, yok senin dengin.
Hayal denizimin umut tayfalarýný,
Türab olan ukbâ sayfalarýný;
Sen çaldýn gülüm, sen çaldýn.
Menekþe gözlerin kimlere bela?
Akkor bakýþlar, aþýðýna Kerbela.
Yasladýn mý baþýný, yaban döþlere?
Sonu gelmeyecek serap düþlere;
Sen daldýn gülüm, sen daldýn.
Sarmal yokuþlarda, yýlmadan bekledim;
Döner diye takvimlere tarih ekledim.
Yollara bakmaktan, perde indi gözlere,
Dram abidesi bedenimi közlere;
Sen saldýn gülüm, sen saldýn.
Ebruli hatýralar solsa da gülüm;
Olduðun diyara savrulur külüm.
Beni anlamaya toy ömrün yetmez;
Artýk keþkeler hiç fayda etmez;
Geç kaldýn gülüm, geç kaldýn…
04.08.2009
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.