“Mahtumkulu iþim kýyl û kal boldu
Þûm ayrýlýk bile aklým lâl boldu
Bilmedim ne sevda niçik hâl boldu
Can tenden ayrýldý kuru leþ galdý”... Mahtumkulu
Yagtýlar bolardý göyçe benzimden
Yagtýlar yüpekten göyü yalardý
Bed galan ne varsa gelub genzimden
Kör feleh çarhýnda daþa çalardý
Baþ koþmaynan tünde çiðnim gerende
Çýrpýnþar yarpahlar galem yerende
Gýrk meylis gapudan barka girende
Uyat eyleyub men öyüt salardý
Tutarga göynümü dertte permanlar
Duþaðým bolardý serde ermanlar
Yorga yörüþli tay dolan hermanlar
Taralý yakýmlý mihman alardý
Dolgan ay bolanda talih avlýya
Abray alub börü ular kavlýya
Atalar babalar zalým yavlýya
Yahþýlar toplayýb düþe dalardý
Kurtbala aydýþýr sözüm gapadum
Vagt yetmez soldurub yüzüm gapadum
Men gelüb men gidüb gözüm gapadum
De ki goca dünyâ kime galardý?
28 Haziran 2006 // T A R S U S
Hakan Ýlhan Kurt