YOK! YOK!
YOK! YOK!
Öðren artýk yüzmesini gözyaþýnda boðulmadan
Kýyýsý yok limaný yok, tutunacak bir dalýn yok
Nefes alman mümkün deðil kara bulut daðýlmadan
Böyle kýrýk kanatlarla uçup gidecek halin yok.
Dünya döner sen dönersin gittiðin yer belli deðil
Durdurmaya gücün de yok, ineceðin durak da yok
Sayýp durma acýlarý otuz deðil, elli deðil
Herkes bilmiþ, herkes usta, senin gibi çýrak da yok.
Ne bu aþktan kaçabildin ne de bir gün güldü yüzün
Dað delecek Ferhat da yok, çöl aþacak Mecnun da yok
Yenilgiyi kabullendin, benliðini sardý hüzün
Derman diye Lokman da yok, mal verecek Karun da yok.
Onca insan içinde sen yalnýzlýðý çaðýrýrsýn
Týrtýl gibi üzerine öreceðin aðýn da yok
Kendi zindanýnda hapis feryat edip baðýrýrsýn
Boþa geçip gitti ömrün yaþayacak çaðýn da yok.
Ne diyeyim sana gönül ben de geldim ya peþinden
Sen çaresiz ben çaresiz söyleyecek sözüm de yok,
Medet umma hiç kimseden, ana, bacý, kardeþinden
Kuruttuðun baðlarýnda bir salkýmcýk üzüm de yok.
ÞERÝFE ÇINAR
16 Mayýs 2009 saat 21.00
Karþýyaka Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.