BEYAZ GÜLÜM
Beyaz gülüm, gülen yüzün benim sonum oldu bil
Þu endamýn, þu cilveler, neler eder tatlý dil
Uçuyorum, döner durur baþým bahar yelinden
Bu aþka hiç düþünmeden tutulmuþum kör cahil
Yeminliyim o sevdanýn peþinde ben koþmadým
Soðuk sular dökünce sen, külüm tüter ah gafil
Bakýþýndan nazar deðer, yakar elâ gözlerin
Papatyalar solar, günüm zindan olur sersefil
Gazellerim, aðýtlarým, þiirlerim hep küser
Siyah kalem kýrýldý can, yazan yürektir asil
Gönül kapým kilitlidir sakýn gelip açma yar
Suçun büyük, taþýnmýyor bu yük kaderden deðil
Garip çýnar batar, çýkar, güneþ doðar kaybolur
Yeter ki sus, aðýt yakan þafaklarýmdan çekil
me fâ î lün/ me fâ î lün / me fâ î lün/ fa i lün
ÞERÝFE ÇINAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.