Gidenlerin ardýndan bakardý mahzun gözler Bu defa da tren kaçtý; demiþti hani gönül Anýlardan silinmiþ kýrýk döküktü sözler Kopup düþtü dalýndan, boynunu büktü bir gül.
Ne pembeydi ne mavi renkten renge büründü Talan olmuþ baðlarýn eþiðinde göründü Dikeninin derdine hep yerlerde süründü Kýymetini bilmedi aþkýndan yansa bülbül.
Þafak söktü bir sabah yine parladý güneþ Sarýya döndü renkler, kokusu canana eþ Kalkmak üzereydi tren, saatler dokuz onbeþ Gel dedi bir ses güle, haydi artýk sen de gül.
Þerife Çýnar 02.09.2009 saat 03.50 Karþýyaka/Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ben çiçek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.