Süveyda

beni adýn öldürür Süveyda
masumluðun cinayetini saklar
karanlýk noktalarýn
kanlý örtüsü
kalbim;
beni öldürüyor o, Süveyda !


sen sözlüðün
"S" mahalinin 1837’inci sayfasýnda
yitik çocuklar gibi beklerdin kalbimi
üstünde temmuzdan bir "süveter"
altýnda "süyek" vardý kýrýk yüreðini saran


aðlarken
su’yun u’sunda iki damla gözyaþý sýn "sü"
-veyda aaaa!
veydaaaa! duy elleri baðlý çýðlýklarýmý
adýn beni öldürüyor Süveyda!


ey, ses ustasý , þair !
sözlük þehrinin þiir kölesi bedbin
söylediðin bu ölümsüz seda ,
en soðuk külleri yeniden yakan aþka deðdi
tutuþtum Süveyda !


sana caný ben verdim ben yarattým seni þiirde
ama kaç kez öpülecek dudaklarýn
girerken þairlerin yalnýz koynuna
kaç kiþiye seni seviyorumdur adýn
benim kadar kimse duymasýn seni
halkýmdan baþka Süveyda !


Süveyda
aç ve susuz kaldým þiirden
" kölelerin özðürlük þarkýsý" kanardý
kýrbaç darbelerinde
kabuk tutmayan sesim
piramitlerin taþlarýndan aðýr
söz kayalarý taþýdým þiir dizelerine yýkýntýlarýmdan
köleydim
köleydim
Süveyda!


sen "Rüveyda"dan
daha güzel bir sessin Süveyda !
ilk sesin sloganýdýr ayaklanmýþ bir halkýn
çav bella þarkýlarýnda açacak çiçeðe
baþ kaldýrdým Süveyda!
baþ kaldýrdým,
"sen gömmelisin ellerinle beni"

Sosyal Medyada Paylaşın: