MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Su Değmiş Mektuplar
saitacikgoz

Su Değmiş Mektuplar


I
bu gün aylardan ne
günlerden hangi gün?
tarih düþeceðim sol yanýna
bu mektubun kederli anne
içimde dinmiyor yaðmurum
debim akarsularda aktý
unuttum kaç buluttu yaþým

bu yaðmur türküsünü yitirdi anne!

can annem bilir misin
ben neden nasýl yaðmur olmuþum
gazsýz lambadan kara bu isim
silkelendi gecenin ay ile yýldýzýndan
kapýdaki dut gibi
yüzümde yaþla sana geldim
yaðmuru kattým kendime anne!


bir yerde yaðmur düþerim yine
belki Mardin ya da Maraþ’týr
kim bilir hangi bahçede ýslanýr kuþ,
hangi bahçede çocuk ve kuþlarýn baþý
çekmiþ kumaþtýr;
büzülür,
ve ben yaðmur olmuþum anne!


mevsim hangi mevsim;
gün hangi gün bilmesem ne?
akrebi sevdaya,
yelkovaný çiçeðe küs
zamaný durdurulmuþ bu memleket üstüne
her yaðmurda sel olmuþum

yaðmurum sevgiye döner mi anne!



II
bak bir yaðmurum iþte !
ben yaðmur olmadan önce anne
akardý çatýsý delik deþik usumun
geçmiþimle girerdi tüm tanýdýklarým,
kýrlangýç kanadýndan hýzlýydý yaþam
kaygan bir kuyuydu çektiklerim
sürülmüþ tarla gibi
týrmanýrým çýkýlmaz,
týrnaklarým çamur
kaç mürekkep içti
fiþli bu parmak izlerim


camda yaslý alnýmý
delip geçerdi usum
- yaþamý çamura batýran, çabuk bitiren
bir tutam barut kokan bir kurþun
uzanýrdý buðulu bedenimde
ayak ucuyla itilip alýnýrdý nüfusum


tükenmiþ bir yaþamdan
tükenmez bir kalem bulurlardý;
yarine mektup bile yazmamýþ
sen anlatýr mýydýn o yalnýzlýðýmý anne!


“Benim oðlum
tok ve onurlu
insan olacak”
diye el aleme övünen,
çamurdaki umuduna
bakýp bakýp dövünen annem,
öperim ellerini,
bak bir yaðmurum iþte !
ne çok kalmýþým kokuna hasret
her yaðmurda sana gelirim



III
can annem,
önce ölürsem ;
aðlama yaðmurda gizli gizli demiþtim
süpürge ettiðin saçlarýndan
tutunup yýldýza çýktýðýmý bir düþün
düþün:daha altý yaþýndaki
üzüm gözlerinde hüzün taþýyanlarý
nasýl geçer bugün korkusunda
gece düþleri olmayanlarý
demiþtim


düþün
Irak’ta ateþten bir pazarý
Filistin’de beyaz bir çiçek kucakta kanlý
Þili’de nehre atýlan duvara gömülüp diri
üstü sývanan oðullara
ana olanlarý düþün dememiþ miydim



nerede ne renk doðmuþ ne çýkar
çise dilinden anlar her yaðmur
yaðmurlar gibi küçücük çoðaldýðýmý düþün anne!
çocuklarýn damla damla gelir önce
ellerinde karanfilli alkýþlar,
onlar ki birer denize akan nehire döner
durma onlarýn içine
sen de gir!
demiþtim anne



topraðým ak bir kül olunca annem,
ekinler gelsin aklýna
harman eyle rüzgarlara beni,
köye, daðlara savur.
kokumla bile
sevince giden yolu
öðretmezsem ben neyim.
çocuklara at beni tutam tutam
çaya,buðdaya,
ustanýn elinde kitaba
derede balýða at!
çiçekte tohuma giderim
dönerim sana her bahar
da demiþtim

ne çok oðlun olacak ah bir bilsen,
o zaman bulacaksýn beni,
baþaktan daha diri
daha çoðul...
’oðlum’ diye seslensen
merhaba annem ,diyecek daðlar taþlar !
merhaba diyecek yaðmur ,
dinle duyarsýn sesimi
dememiþ miydim
ama neyleyim annem

su deðmiþ mektuplara meðer
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.