uykular öldü yataklarýnda
sözler soysuzlaþtý
kalpler nazelenmiþ gül yanýðý
rengârenk çiçeklerin arasýndan
geçmeye utanan kara ömürler
son mâtemini solumaktadýr
hayata karþý
benim þehrim
kendini kaybetti bu akþam
içinde insan
boynu bükükken biliyordur
gireceði bütün kavgalardan
mâðlup çýkacaðýný
ses yok
sadece duvarlar konuþmaktadýr
kýrýk þarkýlar konçertosu serencamýnda
dillerde yarým kalmýþ nâðmeler
yüreklerde tertipli cenaze törenleri
laðvedilmiþ sevgi
gök
bu yerde
bütün yýldýzlarýný yitirmiþtir
hiçbir dileði
gerçekleþtiremediði için
dünya
bu kötü hýzla nereye?
emine demirci