sükût, bir bozuk ezber
duldada saklý hiçbir söz yok
zerresine kadar tükettik aþký
vur þiir
vur kalbe
nasýlsa aþina ruhum her acýya
kaygýsýz ve kayýtsýz belâ saatler
zamanla zan altýnda
aklýmýn her köþesi bir yerde donuk
göveremeyen bir tohum gibi kaldým dünyada
vur þiir
vur kalbe
tüm tedirginliklerimi dürterek
buruyor hüznümü ellerin
kâfi derecede giz içinde
bir heykel bir ikindi yalnýzlýðýyla
vur þiir
vur kalbe
vursam göðe baþýmý
gözyaþý fýþkýracak sanki
tutma ellerimi, ömrüm dolu
ömrüm doyasýya dolu, vazgeçmek en iyisi
vur þiir
vur kalbe
ben kendimi çoktan öldürdüm
þimdi hangi teneþir yüklenir beni
emine demirci/29.12.2008