‘Hayâ îmandan bir þûbedir. Hayâsý olmayan kimsenin îmaný da yoktur.’ Hâdis-i Þerif
- ben, gözlerimdeki hüznü perdeleyemedim!
hey anda anlamadýn hiç anlamadýn beni
en ücra köþelerde tutulurken gözlerim
tuhfe salkýmlarýnda elif hakký gülþeni
soluksuz sevinçlere taþýdým infazýmý
ardý karlý isyanlar namlusunda sözlerim
gümâna süngüledi býçkýn alýnyazýmý
vurulurdu laçinler þehrin orta yerinde
arpa buðday incisi güvercinler aðlarken
bedir vaktine yakýn al akma hançerinde
umarsýz damlalardý kirleten elbisemi
ve yaðmurun kuþlarý dizlerimi baðlarken
buzul daðlar okþadý sessizce gül bûsemi
anlamadýn hey anda hiç anlamadýn beni
ensemden yakalarken azat ettiðim tarsus
boðulan þehzâdeler özgürlüðünde yeni
yepyeni zindanlara bölündüm lime lime
dem üstü dillerime iliþtiðinde kabûs
yastýkaltý düþlerim dokundu sûretime
hayâller budanýrdý hâlsiz kör bir býçakla
mûsikî menzillerde bilenirken mürekkep
hece efkâra ilhâk göz görümü merâkla
ham semaverler saðdý gök ekinler genzimde
ve kýrýþýk vakti mi beklerdi depremler hep
his figâna sinerken nergis nergis benzimde
hey anda anlamadýn hiç anlamadýn beni
kadife rengim aþka aðarken þafak þafak
en duru emanetler tutusunda evreni
ruha çeþni eyledim mavi su çamçaðýnda
bin yýllýk özlemleri yýkarken kara toprak
üþüyen aynalara direndim gam çaðýnda
zamansýz sesleniþler pençeledi tuðumu
hýrçýn saçaklarýmda alazlanýrken rüzgâr
âyinlerle kutsanan sancýlý bir doðumu
dile düþürdüm dilsiz ilmeðinde nusreti
ve alným siperinde dudaðýmda çýðlýklar
hâki renkli göðsümde bâki nisan hasreti
seher vâkti nâþâdým düðümledi mahþeri
sormadýn nedir diye gözlerindeki niyâz
beni hiç anlamadýn kuþatýrken zemheri
dinlemedin kalbimin mücrim zýrh-ý cevþeni
kýsalmýþ saçlarýma þerh düþülürken beyaz
anlamadýn hey anda hiç anlamadýn beni
yirmibirþubatikibindokuz-tarsus
hakan ilhan kurt