“Genizi yakan ne kadar acý varsa bilirsin Hayatý çalýnmýþ kadýn!”
Ferhat’a kefeni sen sardýn kundak gibi… Ölümcül rüyalara gebe geceler Uykularýný bölerdi. Baþucunda sekiz can, Adamýn gelecek diye Cama vuran her araba ýþýðý Ýçini titretirdi.
Aðýda gözlerini yumduðunda Avludaki tabuta koydun yüreðini, Islansýn adamýn! Kurak kalmasýn topraðý.
Yirmi günlüktü Hüseyin Sen de yarým… Tek yarýný sekiz cana giydirdin, Sende ne kaldý kadýn?
Ýki odalý kerpiç ev, Yaðmurun ihaneti kapýnda… Kaç gece tuttun, kimbilir Çöken damý sýrtýnda. Hiç yorulmadýn mý kadýn?
Bir toprak býkmazdý candan Bir de su yangýndan… Ellerin kör olasý yoklukta Hiç býkmadýn mý kadýn?
Sen, neden hiç üþümezdin? Soðuða vururdun þafakla kendini, Canlarýn uyurdu. Üç beþ çalý-çýrpý, ne bulduysan iþte… Üþümesin adamýndan yadigar canlarýn.
Ahh! Hiç hayalin varmýydý senin Ya da hayale zamanýn… Genizi yakan ne kadar acý varsa bilirsin Hayatý çalýnmýþ kadýn!
10.05.2009-23:05-Gebze
(Ýþte bu da benim annem...) Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Ayrancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.