Er
AYRILIK
Ölüm giydiriyor geceler vuslatsýz sabahlara
Sessiz çýðlýklar büyütüp içimde
Yine içime dolduruyorum…
Kangren uykulara tutulmuþum
Bölük bölük olmuþ düþlerim…
Ne zaman uyusam
Kabusda yanýma uzanýyor,
Onunla yatýp onunla kalkýyorum.
Nasýl bir can çekiþtir ki bu,
Ýçimden dýþýma liðme liðme
Her zerreme kahýr biçiliyor.
Ve özlüyorum topraðý
Bir kere düþmek için acýdan yataðýma…
Ben seni sevmiþtim
Ekmeðim suyum gibi…
Artýk ekmek ve su koymuyorum aðzýma
Açlýða býraktým sevdamý
Yalnýzlýk kaldý benim payýma…
Senli kadehlere doldurup onu içiyorum.
Gittiðin yollardan
Sýzlatan rüzgarlar esiyor þimdi.
Hani düþlerimi sererdim ya denize
Ýçinden sen geçen düþlerimi,
Þimdi o denizlerden
Kahýr gemileri yol alýyor,
Ben onlarýn yükünü boþaltan hamal oluyorum.
Eskiden kelimelere gebeydim
Þimdi hüzünlere…
Senin için binlerce yýllýk aþk türküleri çalardým
Þimdi mýzrabým ayrýlýk diyor…
Hangi ayrýlýk güzel be gülüm!
Ayrýlýk deðil mi adý?
Ýster gülerken söyle
Ýster aðlarken…
Cenaze marþýný çalar gibi
Henüz ölmemiþ bir insanýn…
15.07.2009-08:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.