Kurþuna dizilmiþ gibi boðaz… Caný titriyor sanki Birbiri üstüne düþüyor dalgalar… Seyrediyorum kanlarýn çekiliþini, Önce köpük köpük fýþkýrýyor þah damarýndan Sonra emiyor kendi kanýný.
Duruyorum…
Paçalarýmda kan izleri gecenin rengi, Ölü bir karanlýk örtmüþ Haliç’i, Pera çaresiz, Kendi kendini yiyor sokaklarýnda Ýt gibi soluyor Asmalýmescit Geçmiþ karþýma…
Yak, yak kendini ey Ýstanbul! Tüm sokaklarýn sana ihanet ediyor Bir bir terk ediyor seni tepelerin, Uyandýr þafaðýný Ve soyun yalnýzlýðýndan.
Gidiyorum…
Boþluðuna atýyorum adýmlarýmý Karanlýklarýn… Ýri kýyým saatler karþýlýyor ayaklarýmý Zaman bir cellat gibi Ölüyorsun Ýstanbul Ölüyorum Ýstanbul, Aç gözlerini…
Aðýr aðýr kesiyor özlem Boðazýn iki yakasýný, Topkapý dökülüyor önce Sonra Eminönü, Fatih, Kasýmpaþa Ben dökülüyorum kendi ayaklarýma Kadýköy can çekiþiyor…
Uyan ey Ýstanbul! Uyandýr þafaðýný Ve soyun yalnýzlýðýndan.
23.05.2009-21:20-Gebze
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Ayrancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.