Þiirlerin önünde diz çöktü ismimiz…
siz bayým
evet, siz!
karþý kýyýlarýn denizine baktýðýmýz ýþýklarla
düþ topladýðýmýz yakamozlu saatlerden
geceyle seviþtiðimiz yýldýz saðanaðýnda
ve sesinizle içime dizeler býraktýðýnýz rüyadan
ateþler kaldý güzlü göðsümde
ve tam da sevdiðim yerde!
…
üç harfli bir duayý ne çok yýkadýk i mgeli yüzümüzde
karanlýk odadan ellerimizde kalan fotoðraf arabýydý
içine ýþýklar sakladýðýmýz dünlü sabahlar
terli kentin martýlarýný havalandýrdýðýmýzda
gün nasýl da irkilip silkindi
yasemin kokulu avuçlarýmýzda…
yoksun!
bulutlar çoðaldý yokluðunla
bu þehre yaðmur yaðýnca puslanýr
mazgallara saklanýr gözlerim
kokunu býrakýr ya deniz tenime
gemiler geçer en beyazýndan
en çok ta alýngan haliyle…
siz bayým,
yollara düþler ekerken dudaðýmda yarým kalan
yaslý tebessümleri saklayalý kilidi paslý sandýklara
yazlýk sinemalardý anýmsadýðým aþklý yüzünüz
özlemek uçamayan tek kanatlý kuþ
beklemek gökyüzü sonsuzluðuydu...
bu ara!
Ýstanbul’un neþesinden geçilmiyor yazlýklarýný giyeli
her sokakta müzik sesi
kol kola sevgili geçidi...
bildiðiniz üzre;
yutkunmuyor deniz siz gideli
yorgunlarýmý getirseniz
sudan geçer yüreðin dehlizleri
biriktirdiðim hasretleri midyelere saklayalý
vurgundur nefesimde
her
gece
her
gündüz!
saklý bir þiir gibi sizi düþlemek
ve aklý bulutlarýn kuyruðunda takýlý
bir deliliðin günlüðüne talipsiniz
sizin okuyamadýðýnýz!
nerdesiniz?
neden geç kaldýnýz?
siz bayým,
þiirleri çýrýlçýplak býraktýnýz!
üþümekse yokluðun yazýnda
içimin tellerine vuran mýzraptý adýnýz…
siz bayým!
evet, siz!
adýnýzý bende býraktýnýz…