ZAMANA ARZUHÂL

Annemin gözleri gibi bakardýnýz / hep
öyle yeþil / bahçeler gibiydiniz siz...
sararmýþ, solmuþ þimdi benziniz,
umudun, dökülen saçlarýnda elleriniz !

mevsimler, tebessümdü hep dudaðýnýzda:
gün ýþýðý sürerdi akþamlarýnýzda
karanfil kokulu sabahlarýnýzla
uzak iklimlerden, çýkýp geldiniz/ ne ara ?

ey zaman, ey düþ !
siz ki artýk, gözleri gümüþ
sinemde /geçmiþ tutuþmuþ / yanmýþ
bu susuzluðu dudaðýma siz mi koydunuz ?
meçhul istikamete mi artýk yolumuz ?

yaðmur kaçaðý saçlarým / eylül ýslakmýþ
ne beklerdim / elimde ne kalmýþ ?
soluðunu, içre deviren þehvetli bir ayyaþmýþ !
beyazýn yansýsý, neden sizde böyle siyahlaþmýþ ?

gamlý âhenginizde, sesler tekdüze
toplayýn / alýn, bütün kýrýk sözlerimi içinize
aþýmýndan, hükmü kalmadýysa bile
bilin / görün nelerim kaldý sizde…!

gün ýþýðý, akþamlarda kilitli
silinmiþ, kumdan kalelerimin izleri
çekin üzerimden, sarý yapraklarýnýzýn acý çiyini
büyüyor yýkýntýlarým git gide…
devrilip duruyorlar üstüme üstüme !

nasýl aldandým / kandým, ben böyle size ?
yýktýnýz, vîrân eylediniz gönlümü siz
anladým
içimdeki ýssýzlýða deðen
soluk kandilinizdeki isiniz
son sedânýz/son hayalâtýnýz imiþ !


Hâdiye Kaptan


(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: