Yokluðunda;
gölgene dolanýyor umutlarým
yüzünün yansýdýðý gözlerimden
kalbini çýnlatýyorum
duyuyor musun?
Bir ses, bir nefes olup
okþamasan yüzümü
yüzümde hissetmesem destansý gülüþünü
ölüm kokulu otlar sarar düþlerimi
bilmiyor musun ?
Korkularým us’uma her çarptýðýnda
kaðýda, kaleme yaslayýp suskunluðumu
mevsimsiz umutlar yeþertiyorum mýsralarýmda
hissediyor musun ?