selvinin gölgesinde
koyu derin bir uyku
üzerinde düz hiç buruþuksuz
mavi bir çarþaf
durgun ve sakin
kendi gölgemize yabancý olduðumuz zamanlar vardýr
taþlar yosunlu
kýyýlara vuran dalgalar ölümcül hüzünlüdür
ne yanýma dönsem kahýr
ah! taþ olsaydý sol yaným
dil ahraz / söz saðýr
zühre olmazsan geceme
karanlýða karýþýr gölgem
ellerinde sarý kasýmpatlarý
düþ yordamý gözlerimde terler suretin
gece inler susuþlarýmda
serpildikçe topraðýna özlemim
gülüþüm vurulur gamzelerimden
savruldukça boþluðun içinde varlýðým
sýyrýlýr gözümden yaþam perdesi
…
gittin …
durdu zaman
kurudukça bozkýr bakýþlarýmda an
akmaz oldu umut çeþmesi yarýnlara
yaðdýkça yandým
yandýkça üþüdü avuçlarýma dökülen yaþým
üveyliðim þahit
açýlsa topraðýn þefkatli baðrý
sýðýnsam sýcaklýðýna
uyusam
uyusam
…ve hiç uyanmasam