Ocaðýn baþýydý
annem kar üflüyordu pencerede
babam doðmamýþ gibi gittiydi
gül mevsiminde!
Gitme dedimdi Leyla’ya
gitme.
bizim sesimiz yeter bizi avutmaya yarýnlarda
dinlemedi o"
kýþlarý sevdim en çok
birde annemi dedim
annem pencereden yem atarken kuþlara
kar yaðýyordu..
Þimdi, bir yaprak kaldý bahçedeki çýnar aðacýnýn dalýnda
ya o" da düþerse..!
ah!