-Ne zor geldik dünyaya , ne kolay gidiyoruz
çiçek oluncaya kadarmýþ tohumlarýn sertliði
dokundukça birbirimize kýrýlýyoruz , eskiyoruz
özde hassasýz , sözde dikkatsiz
eðilmeden, bükülmeden ,eksilmeden çoðalarak büyümek
büyüklük deðil ama büyük yük !...-
Annemin gözleri beni
ben senli günlerimi tarýyorum kirpiklerimde ýslak ýslak
hasretin aðýrlýðý çökünce yüreðime dünya üzerime devriliyor
toprak nefesimi soluyor oðul !...
Zaman; lav olup aktýkça özlemli bakýþlarýmdan
akrep ýsýrýðý izler taþýyor yüzümde gezinen yelkovan
dizlerimi kesiyor dermansýzlýðý boþluða uzanan ellerimin
iklimler gelip geçiyor her teli kar kýþ boran mevsimli saçlarýmdan
Hayat eteklerini toplamadan yalan dünyanýn avlusundan
ruhum açýlmadan dönülmezliðin seferine
son kez son bir kez yüklenip sesini yüzünün elifine
yüzümde gezinse varlýðýn olmaz mý ? oðul !...