Hani hiç alýþýk olmadýðým bir iklimdi yüzün
ellerinde gümüþten kehribar þehirler
ve alnýnda uzun kýþ uykusu çizgiler
beklemenin bahtýnda esarete mahkumdu gözlerin
þimdi bedeninin her gözeneðinde mor salkýmlý çiçekler
önce paslý çiviler eþliðinde tahta bir tabutla yürüyecek aðýtlar
sonra topraðýna güzelliðinin gölgesi kýrmýzý gül ekecekler
ahh! Denizkýzý
bil ki hangi dünyaya gitsen seni bende bilecekler
Eski bir þarkýnýn kayýp notalarýnda gözyaþlarý nazarýn
hani ay düþse kirpiklerine
yýldýzlar acelecisi olacak kendilerini saklayacak bir mezarýn
ahh! Denizkýzý son kez dinle
kulaðýna deðmeyecek sözlerimi
gölgen bile terk ederken buz daðýný andýran gövdeni
ben içime kendi ellerimle yarattýðým öykülerini saklýyorum
Razý kaldýðým mecburiyetler revaydý adýmlarýma
hani kalsan çökmeye meyilli bir taþ ocaðýna çevirirdim kalbimi
göçük altýnda kalsa da hayallerim
her gün baþka bir harfine madenci þarkýlarý söylerdim
kendime azalýrken seni içinde barýndýrmayan vakitler
bir tek mevsimde anlamlarýma çoðalýrdým
ömrümün kalan takvimlerini mavi sularýna çevirdim
Asuman dikenlerinden bir bahçe gözlerin
yollarýna ekiyorum bakýþlarýmý
aklýmda gelmeyecek bir yolcunun akýbeti
ve yorgun yollarýn nedameti
uyanmasý belirsiz zifir bir karanlýða düþüyorum
ahh! Denizkýzý bilme
seni ölüm kadar sevdiðimi
varsýn cansýz bir sineye dudak düþsün
hayalinden doðurduðum esmer çocuklarým
Þiir tarlalarýnda þaþkýn bir sözcük iþçisiyim
kýrýklarýna hazýrlanan bir hayal satýcýsý
saçlarýna takamadýðým gülleri deriyorum
içimde bitmeyen yokluðunun acýsý
dilsiz zamanlarýn seyrinde deliriyorum
Kitaplar nasýl anlatýr aþkýn yasýný
ve severken boþluða düþen ellerin vedasýný
keskin bir býçaða kangren dokuz yýl yuttum
deliliðin zýrhýnda yýkadým asi baþýmý
sevgiye koþan tüm hücreleri
ölüm iðneleriyle uyuttum
Kutsal sularýna eðiliyorum kýyamadýðým acýlarýn
hani bir nehir nasýl bulur yataðýný
ve yaðmur nasýl okþar saçlarýný baþaðýn
öyle çalýyorum kapýsýný huzurun göðsünde baþým
duy ki sarýsýndayým teninde papatyanýn
ellerine karanfil kokusu þarkýlar söylüyorum
En çok seni sevdiðimde büyürdüm
dinlemediðim her masalý gözlerinde okurken
ibadetime güneþti kalbin
hangi yana düþsen ayçiçekleri misali yüzüne dönerdim
ahh! denizyýldýzý
yakamozlar parlak deðil eskisi gibi
gözlerime býrak mavi ýþýðýný
gün aydýnlansýn yeniden
Nerelidir yelkensiz bindiðimiz mavi sularýn çýðlýðý
bir yolculuk kaç göçebe taþýr koynunda
korku yüzleþirken kendi yüzüyle
bir aþk kaç ölümü gömer hikayenin sonunda
ahh! Denizkýzý
bir iç savaþtýr yüzeyimizde çýrpýnan sularýn dinginliði
her damlaya bir dudak kývrýmý
her aynaya öksüz bir sevinç bayramý býrakýyoruz
Duvarlarýmda rengini kaybediyor yaþlý zamanlar
pencereler aðýr sancý yaralý
ve geliþine kapýlarým özlem aralý
durduðun yerlerde gözyaþý döker mi þiirler
hadi gel !
kalbine sýðýnalým sýcak bir cümlenin
kimsenin keþfine çýkmadýðý bir mevsime duralým
Ýkimizin de bir denizi vardý yaþarken
sen uzaða
ben topraða verdim
kavuþmaya umut baðlayan dileklerimi
unutma her karanlýk bir yýldýz
her mavi bir deniz doðurur
Melekler þehrine toplansýn söylenmeyen kelimeler
içimde yüzyýldýr birikmiþ fýsýltýlarým
dilimi kemiren sýzýlarým var
söylesem dirilir ölü topraðýn
sonsuz bir cennet vaat eder dudaðýn
erteleyiþlerde kesilmeden soluðum
geç kalmýþ iki kelimeye dönüyorum
Acýlar kabusla uyandýðýnda serçeler ölür
bütün güzel düþlerin tepesinde bir akbaba
ve intihar kuþlarýnýn gagasýnda
ayný þarkýnýn nakaratý söylenir
‘ölüm tatlý bir türküdür’
Saat gecenin en ölüm hali
saçlarýndan örtüyorum üstümü
saðanak hali karanlýk yaðýyor
ölümü çaðýrýyor kalbimin ayetleri
yan yana gömülüyoruz seninle
turuncuya kesmiþ bir gökyüzü ikimize aðlýyor
Ah sevdiceðim !
bu hüzünlü bir hikâyedir iþte
tütünsüz bir gecede tükenir tüm bildiklerim
heybeye düþmeyen mutluluk
ve kalýbýna sýðmayan bir çýðlýk öðütür ömrüm
Linç ikliminde üstü baþý kan harflerin
hangi satýra bir can yüklesem
gözü yaþlý bir anne þefkati
ve kucaklaþmaya geç kalan
bir babanýn merhametiyle
diz(e)lerime kapanýr
Ilýk bir gözyaþý damlarken yanaklarýndan
kentleri ateþe bulayan bir öfke kasýrgasýyým
geçtiðin bütün caddelere ismini
girdiðin odalara resmini çiziyorum
sorma hangi yollarda izinin takipçisi
hangi sokakta siluetinin tetikçisiyim
öylesine deli buluyorum seni ararken kendimi
Nefesi gözyaþý kokan sevgili
hüzne bulanan bütün renklerde karþýmdasýn
bir soykýrým heyelanýdýr içimin sergüzeþti
kazýyarak vardýðým alnýmýn yazgýsý
içime göz nuru iþlenen sevdanýn sezgisisin
hangi saatin nabzýna baksan
sana kurulan aklýmý bulacaksýn
Iþýðýn gülleriyle doðarken þafaklar
siyaha çalar bütün gün batýmlarý
ufuklar umut doðurur belki yeniden
çöller serabýnda
ay mehtabýnda bulur huzuru
senin gölgen benim gölgemle seviþir
biz suskunluk yemini içeriz
Yeminlerin tufanýnda belalý bir isyan kaderimiz
çözümsüz bir bulmacanýn kayýp anahtarýyýz
seviyor
sevmiyor derken
ikiz bir papatyanýn yapraklarýnda sýnandý hayalimiz
Adýnla baþlayan her hayal yarým bir þiir biraz
kýsa cümlelere uzun anlamlar yükledik
öznesiydi doðmamýþ çocuklarýmýz aðlayan satýrlarýn
yüklemine siyahtan düþen lekesiz beyazlar giydirdik
ahh ! ömrümün sol anahtarý
ecel suladý kararmýþ baþaklarýný ömrümüzün
ne gökte dileðe kayan bir yýldýz
ne de toprakta biten filiz olabildik
Raylarýndan ayrýlan bir trenin altýnda kaldý ruhum
bozuk kentlerimin gardiyanýydý ölüm meleði
bütün teslimiyetlerimde özgür bir çaðrý
iç çekiþlerimde duyulmayan bir aðrýydý huzurum
sonra sen geldin çekerek karanlýðýn iplerini
nadasa düþmüþ bir ten
ve dudak deðmeyen bir beden buluyordum
Aþina deðilken yurt edindiðim gözlerin
mülteciliðine soyundu söz dinlemeyen ayaklarým
hangi þehirde nefes alsam
soluðunu çekiyorum
ayný gökyüzünün astarýnda örtündü sabahlarým
ve ayný gecede yüzünden yeni bir yaþam arýyorum
Tekil kalabalýklar cinnetinden topla yalnýzlýðýmý
maske kuþanan bütün suretlerde namzetin
hangi coðrafyaya düþsem paslý bir yaðmur içiyorum
dilimde özgürlüðün nikotini
bilmediðim yol haritalarýndan hesapsýz geçiyorum
ellerine uzanan yaþlarýma dokun bir defa
öp suskunluðunu yüreðimin
içime kokun sinsin
Iþýklý ellerinle teselli çiçekleri kopar içimden
kabul görmeyecek dualara amin
yeþermeyecek duygulara yemin edelim
bahtýna baðdaþ kurup meçhul bir sevginin
dar tünellerde kaybolmuþ zamanlara yalan diyelim
ahh! Denizkýzý faili bizdik bu cinayetin
kapanmayacak bir yaraya sebepler arýyoruz
biliyorum
keskin býçak aðzý þimdi yüreðim…öldüm
ve katilimi seviyorum
Rüzgar içimde sana benzeyen bir hortum yaratýyor durmadan
hangi yöne doðrulsam saçlarýna takýlýyorum
say ki yaðmursuz çöllerde alaborayým
ellerimle yokluyorum yüzüne dönen kum tanelerini
gözlerime Deniz
içime yakamoz sürüyorum
avuçlarýmda falcýlarýn açtýðý zifir karanlýk bir yol
aklýmda ezber bildiðim yüzün
kaç günlük ömrüm aldýrmadan sevdana yürüyorum