ZEMHERİ ZEHİR

sýcak bir mevsim gibi girip kapýmdan ;
zemherinle kuþattýn, dondu düþlerim
bir hiçlik iklimine sürükleniyorum
irtifâ kaybediyor durmadan inanmýþlýklarým !

içime dalmýþ gözlerinden
üstümde patlayan
ýþýk yaðmurunla sulanmýþtým önce
bayram yerine dönmüþtü gözlerim
elimden aldýn çocuk sevinçlerimi

yüreðime iþleyen her sözünü
perdelemekteyken dilim
beynime sýðdýrmakta zorlandýðým
içime gömdüklerim

deli suskunluðumun iç haykýrýþýnda
dað gibi sevi’ye deniz kadar efkârýn
yað, yað bitmedi ömrüme

yüreklendirip kendimi / seçtiðim yol
ulaþýlmaz, boþ bir hayâl
içi kuru / dýþý yeþil dal
tutmaya çalýþtýðým, güneþmiþ gerçekte/ bilmedim !

yak mektuplarý birer birer
yansýn hâtýrâlar

yýk o günleri ; hadi devir yaþananý
altýnda kalsýn sevdâ !

sen, taze bahardýn o zamanlar
þimdi, hazan bir masal

üþüyen düþlerime deðmeyen
örtük elinin açýklýðý üstümde

acýnýn elleriyle boðarken sevgini
berraklýðýmla yýkýyorum kirlerini
kör kurþunla, kendime vuruluþumu
ve umursuz kahkahalarýný geriyorum yüzüme
gerçekteki düþü görsün diye

gecenin ipini, uzun uzun sarýyorken çileme…
mevsimler tebessümsüz duruyor dudaðýmda
zehir sýzýyor bir yerlerden can suyuma
gömemiyorum gölgeni yinede !...
hep orda kal / uzakta öyle / geri gelme, akla ziyan

Hâdiye Kaptan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Sosyal Medyada Paylaşın: