Körpe bir yýldýz süzülmüþ, Arka penceremin kapalý perdelerinden sessizce yüreðime, Geçmiþin izlerini unutan buðulu düþlerimin kirpiklerinde dans etmiþ gizlice…
Iþýðýnýn bronz uçlu mýzraklarý Aþk figürleri oymuþ ruhumdaki is kokan maðaralarýn derinliklerine, Gökkuþaðýnýn yegâne renkleri o eþsiz tebessümlerinde, Özlemek seni alýnan her nefeste dudaklarýndan dökülen tüm kelimeleri tek tek öptüðüm de bile…
Gamzelerine sarýldým sýmsýký Yokluðunun hasreti iþlenirken salisenin binde birine Kapalý kollarýmda büyüttüðüm hüzün melodilerinin en orta yerinde Aldýrýþ bile etmeden kayan yýldýzlarýn kaçamak bakýþlý gözlerine seni anlattým iþte böylesi, Yalnýzlýðýmýn en kuytu gecesine…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necat Necdet Demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.