Nefaset
Kâinatýn bir yerindeyim
Bazen toz olup uçar giderim uzaklara,
Bir fýrtýna beklerim sonra, dönmek için sana
Yokluðun sebep olsa da aðlamalara
Varlýðýn çýkar gülümsemeyle karþýma,
Donuk bir gülümseme fýrlatýrsam seni anlatmaya yeltenen fersiz yýldýzlara
Yalnýzca doyamadýðýmdandýr sana…
Emzirmesin ruhunu tenha yýllarýn hoyrat karanlýklarý
Uzamasýn keder saçlarýndan,
Damlamasýn çiseler
Baðbozumu sarýsý yapraklarýndan…
Kepir bereketli bozkýrlarýn içinden koþ gel
Yorgun kuþlarýn çaylak ötüþleri olsun sesinde
Vur sýrtýna yüreðinin heybesini
Çýk bir daðýn zirvesine
“Seviyorum seni” de
Unutulmuþluk kadar cüsseli, metruk enginlerine…
Otur aksakal gölgelerinin þen þakrak koltuðuna
Kendi gönlünce yalgýn bir tevatür anlat,
bir aðýt dökülsün hayýflý naðmelerle anýlarýna
Tütsü ýtýrlý aksisedanla örselenmiþ þemsin
Uðuldayan kulaklarýný çýnlat…
Yýldýz yaðmurunun þavkýyla yýka gözlerini
Parmaklarýnda iþte gaddar zaman
Ya sen O’nu uçurtma yap tut ellerinde ipini
Ya da býrak kendini
O uçursun nihayetsiz bilinmeyene doðru, doludizgin seni…
Yalýmý çoktan tükenmiþ þöminenin önünde
Bir örümcek ilmek düðüm nakþediyor küskün hatýralarýn resmini
Bil ki;
Çýkmaz bir sokaðýn köþesinde terk ettiðin
gülüþlerimin hatýrýna özledim
üþümüþ ellerinin nefasetini…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necat Necdet Demircan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.