Müştemilât

’Kimi zaman birisi senin kalbinin derinliklerinde yer alýrken, O sana sadece bir müþtemilât ayýrýr yüreðinin en karanlýk köþesinde…’

Dilimin yanýk yakarýþlarýný son kez düðümledim
küçük daðlarý yaratan
savruk ruhumuzun çömez haykýrýþlarýnda,
Dost sandýðýmýz þimal rüzgârlarý
bizi forsa olarak sattýðýnda,
Ayný uykularda görülen devasa düþlerin
kollarýna astýðýmýz yýrtýk hayallerimiz,
birer birer prangaya vurulduðunda

Varamadýk hayatýn tadýna
baktýk sadece parmak ucuyla,
Gönüldeþ yýldýzlarý üþüttük biz
kanatlarýmýz yalnýzlýktan dert yandýðýnda,
yaðmurlar aðlayan dalgalarý zecir ile ýslattýðýnda
Ipýssýz enginlerin tam ortasýnda…

Kararsýz karanlýklarýn içinde
þüpheli adýmlarýyla
aydýnlýðý arayan uçarý gölgenden
zifiri bir kasavet gelip
baðdaþ kurdu yüreðimin baþköþesine!

Nem kaparým;
bir þöminenin içindeki yalnýz odunun çýtýrtýlarýndan,
Alazý boynunu bükmüþ
bir gaz lambasýnýn gücenik ýþýðýndan,
ukalâ gecenin arsýzlýðýndan,
Arasý açýk penceremin
kýyýsýndan sessizce süzülmeyi beceremeyen
Bendeki seni çalan
sinsi rüzgârýn hýrsýzlýðýndan...

Gülümsemem;
yüreðindeki hüznün karanlýðýna ýþýk olsun
hatýrladýðýnda,
Soðukla kol kola gezsin sevda,
gece derin bir iç çeksin
hatýrlandýðýmda…
Sosyal Medyada Paylaşın: