YILLAR GEÇSE DE … ( 1 )

Yýllar geçse de ,
Dün gibiydi ;
Sen de doðmuþtun ,
Haziran sýcaðýydý .
Annen öðretmen ,
Baban askerdi .
Kucaðýmda sen ,
Gurbetti …
Bekleyiþti özlem ,
Ayrýlýk ise bitmiþti .
Baþlamýþtý yeni bir hayat
Getirmiþti hüzün ve kasvet .
Evde niza – kýyamet ,
Sopasý da cabasýydý .
Yoktu parasý , almaya ekmeði ,
Hani , yüksek mimar mühendisiydi .
Sanýrdý kendini haþa Peygamber ,
Bana da derdi , þehir evliyasý .
Hayatý ise derbeder ,
Vardý oysa iþkencenin alâsý …



Yýllar geçse de ,
Dün gibiydi ;
Günler bir su misali ,
Akýp giderken …
Dökülen sonbahar yapraklarýndan ,
Payýný alýrken ,
Büyüyordun habersizce …
Öyle babaydý ki ;
Yediðin mamayý kýskanýrdý ,
Beslerdi , senin yerine kara kediyi
Sense alýrdýn , iþkenceden nasibini .
Küçücükken , bebekken ,
Tekme tokadý yerken ,
Seni kucaðýmda sýmsýký tutarken ,
Dönmüþtük , baba evine senle - ben .



Yýllar geçse de
Dün gibiydi ;
Yelken açmýþtýk huzura ,
Bilmezdik ki , daha ne ola …
Feleðin çemberi , savururken
Saða , sola …
Rüzgar , fýrtýna dönüverdi
Birdenbire lodosa ,
Engin denizlerde battý yelkenlerimiz ,
Ufka açýlan okyanuslarda .
Yaþ dokuz büyüdün .
Hem de kocaman yürekle .
Güneþin kavuran sýcaklarýnda ,
Karanlýk gecelerin yýldýz arayýþýnda ,
Gömmüþtün maziye , babaný da .
Tadýný bilmediðin hasrette ,
Mutsuzluklarýn verdiði nefrette ,
Sevgi – barýþ oldun her harekette .



Yýllar geçse de ,
Dün gibiydi ;
Kapý aralýðýndan gördün
Uzunca boyluyu ,
Sarýldýn boynuna babam dedin .
Artýk babam diyordun ona ,
Hiç tanýmadýðýn elin oðluna .
Gözlerindeki mutluluk ,
Yüreðindeki coþku ,
Birbirimize baðladý bizi ,
Mutluluða açýlan ,
En önemli adýmla .
Yuva kurduk mutlulukla
Zeytin – ekmek yedik tatlýlýkla .
Ýþçiydi kendisi lakin
Adam gibi adamdý ,
Yüreði ise kýrk okka .
Göðüs gerdik beraberce ,
Her türlü zorluða ,
Lodoslu günler dönüverdi
Fecr-i sabaha …



-------------------- DeVaMý YaRýN







Sosyal Medyada Paylaşın: