NERDEN BİLEYİM

“Sararan bir yaprak olsaydým keþke…”

Bilmezdim bu kadar zor olacaðýný,
Her gün bin kez öleceðimi bilmezdim.
Ahu bakýþlarýný görmemek,
Sýcak ellerini tutmamak,
Dünyanýn en büyük çilesiymiþ.
Sensizlik ölmekmiþ meðer.

Þimdi duygular isyanlarý oynuyor,
Buruk bir naðme inliyor,
Gönül sazýmýn tellerinde.
Yanaklarýmý ýslatan o sýcak þey…
Gözyaþlarým mý? Kan mý?
O en deðer verdiðimiz,
Bir kuru can mý?
Ýstemem…
Sensizlik ölmekmiþ meðer.

Yaðan yaðmur ýslatmasýn artýk gözyaþlarýmý,
Dokunmasýn saçlarýma, esen rüzgar.
Adýmlarým altýnda ezilirken hoyrat kaldýrým taþlarý,
Girdiðim her ücra sokak,
Seni hatýrlatmasýn bana.
Zaten aklýmdan çýkmazken,
O buðulu gözlerin…
Yokluðun ateþmiþ.
Sensizlik ölmekmiþ meðer.

Hayalin gözümde bir can.
Sevdan gönlümde heyecanmýþ güzelim.
Seni Senin yanýnda,
Hasretinle yaþamak…
Yüreðime zulümmüþ…
Sensizlik ölmekmiþ meðer.


Sosyal Medyada Paylaşın: