bir sunağa gömüleli hüzün…

Açýldýðým denizlere býraktým acýnýn yüzünü
uðradýðým limanlarda unuttum geçmiþi
kaçtýðým filikalarda aðladýðým da oldu belli belirsiz
ki kumdan kaleler yýkýlýnca üstüme
sýyýrýnca hayat çift yüzlü elbisesini
utanmadým çýplaklýðýmdan
kabuk baðlasa da yaranýn en kuytusu
en çok diz/e/lerimde kanadý babamýn yokluðu...


kiraz aðacýndan ödünç aldýðým dudak kýrmýzýsý
düþtüðüm incir aðacýnda býraktýðým korku
ektiðim çiçekler aþkýna
yâr aþkýna
mis kokulu düþlerle açtý…


epey oldu uçurtmalara takýlmayalý
çocuk yüzümü deðiþeli de çok oldu kadýnlýða
küçük oyunlarý saymazsa düþ yanýmýn yaramazý
hayatý topaçla çevirmeye baþlayalý
nicedir döner durur eksenimde dünya
nedense
önce kuþlar terk etti aklýmý…


kýrýk isli camlardan güneþe bakmaktý oysa yaþamak;
ay tutulurken gözlerin beyazýnda
sayýsýz yýldýz saklanýrdý yastýk altlarýna
ýþýða dönen kelebeðe benzerdi yüzüm
güneþ tenimi öpene kadar sürerdi bu rüya
ta ki bölene kadar yaðmurlu bir martý sesi
þehir kendini yaðmalayýnca
mazgallara býraktým öfkemi…


hasret; yaðmur sonrasý gökkuþaðýnda renkti
aðlarken gözlerime düþen gülümsemede
en çok þiirler sahiplendi sesimdeki ebrûliyi
bir de yüreðimi baðladýðým deli rüzgâr
kapýldýðým sulara karýþan saçlarýmda uzadý sevinç
bir sunaða gömüleli hüzün denen derviþ
güler oldu yüzümde aþk...


þimdi i mge geçididir
her söz
her seviþ…







Fotoðraf Erhan Bayladý

Yorumuyla þiire can veren anneme,
gece saçlýma teþekkürlerim ve sevgilerimle...






Sosyal Medyada Paylaşın: