GAZZE

Bu kez gökten bomba yaðýyordu. Rahmet deðil,
Ve çocuklar aðlýyordu, bir tenha köþede.
Çekilen çileydi, yastý.Yoksa zahmet deðil,
Kan vardý. Eskiden süt dolu kýrýk þiþede.

Bir baba yavrusunu basmýþtý baðrýna. Aaah!
Gözlerinde umut okunmuyordu o sabah,
Aslýnda tüm insanlýða yeterdi bu günah,
Hani Barýþ diyenler! Hani huzur nicede?

Donmuþtu gözünden akan o birkaç damla yaþ,
Hem hayali de deðildi, suçu da. Bu savaþ!
Ne yapabilirdi füzeye elindeki taþ?
Onlarcasý yaðarken o karanlýk gecede.

Adý Ahmet’ti yada Zehra, Ali ne fark eder?
Bu bebek gözlerine yakýþmadý hiç keder,
Bir ayýp yaþadýk. Ýnsan olaný kahreder,
Anlatamaz bu hali SAVAÞ iki hecede.

Ey Rabb’im kurtar sana dua eden nefesi,
“Ýnsanlýk aþkýna Gazze” duyalým bu sesi,
Solmasýn bebeklerin masum gülümsemesi,
Kabul olsun Dualar O Makam-ý Yüce’de…


Sosyal Medyada Paylaşın: