‘kimi baþýnda taçla doðar, kimi elinde kýlýçla; ben kalemle doðmuþum. insanlar kýyýcýydýlar, kitaplara kaçtým.’ Cemil Meriç
çölde gülüm mehlikâ susuzluðu izleyen
bûse bûse düþüne girip döküleceðim
mehlikâ aþkta külüm mehtabýmý gizleyen
bu gece de koynuna sözle sokulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
gökyüzünde turnalar yolundan þaþmýþ sersem
aþkýn pul kanadýnda sýrtýnda perçem perçem
mehlikâm gül yapraðým karanfilimde þebnem
bilirim bu gece de benden kovulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
beyhûde mevsimlerim ne yazdýr ne zemheri
bir zeytin ateþinde tutuþtuðumdan beri
âh mehlikâm köz üþür buz sende yangýn yeri
geçiyorum kendimden tel tel soyulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
yosma yollar utandý selvi söðüt boyunca
teþhirde bengisular soðuk pýnar suyunca
koþarým senden sana ýtrî sesi duyunca
adresim kaybolursa kimden sorulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
bir hüznün kan damlasý kaderimden kalan kin
söyle kolay olur mu deðiþmek sâkin sâkin
mehlikâm kardelenim bu hýncý çekmem lâkin
senden baþka bir seni nereden bulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
mehlikâ sakýnýrým ruhundaki ferinden
kör bir göz dönse sana ürperirim derinden
utandýðým içindir o güzel gözlerinden
sen uyurken kahrýna usulca dolacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
kuytularda bilendim gamsýz nefes mestine
çarmýha gerdim beni kara hazan restine
pas tutmaz ecel olur azrail’in kastýna
ne þundan ne de bundan huydan durulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
ötesi bir feryâttýr ‘halden mâziye sýðýn’
býrakmaz arsýz kabûs korkular yýðýn yýðýn
deme ‘kimseler duymaz boþadýr bu çýðlýðýn’
dile gelsin gözyaþýn dilden vurulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
çay demi üzerime örtülmekte son perde
kedere mi uzandýn yoksa kondun mu derde
ýslak çam gölgesinin kuruduðu o yerde
çalý yalnýzlýðýndan nefsimi yolacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
titrek istikbâlimin çýkmaz sokaðý telâþ
dökülür rezil hüsrân ruhuma yavaþ yavaþ
âcizliði resmeder kalbimden bir damla yaþ
çekip de gidersen sen kiminle güleceðim
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
zebâniler görürüm ihsan ardý peþinde
üfle bana cenneti erirken ateþinde
hûri gibi usulca taþý beni düþünde
densiz hayat kasýrga hepten savrulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
kan tutar kaçýk aklý çakar þimþek ard arda
gün gelir yarasalar ýþýðýna dalar da
gün yüze secde olur nice kardelen karda
söze gelmez hasretin gayzda boðulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
vâdiden þâhikaya kanat açýp daðýna
laçin olur aðarým baþak baþak aðýna
dokunsa volkan patlar dudaðým dudaðýna
dünyanýn merkezine inip kavrulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
meþk ederler gecede mezarlarda böcekler
sen giderken mehlikâm seyre dalar köçekler
bülbül güle küser de mahvolmaz mý çiçekler
þafak vakti geçiyor gülmezsen solacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
nice daðlar yüklendi ferhat’ýn gürz beline
asýldý kýzgýn çöller leylâ’nýn sýr eline
aslý lale toplasýn düþüp kerem seline
masallar yetim sende ankalar çalacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
buðulu hatýrânda doru hazlar fýrtýna
birden þaklar hâyâdan boran-tipi sýrtýna
çatlaya pekçe tenim damarlarým yýrtýna
bir huzurun ardýnda kalben yorulacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
okyanuslar kurudu yakamozlar ýslandý
gemiler son dalgada ardýn sýra paslandý
baþý dumanlý daðlar ovalara yaslandý
serinlerken bu âlem çöllere dalacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
eðdi yaman çýnarlar salkým saçak dallarý
çift belikli gelinler çekti kara þallarý
bebekler beþiðinden düþürürken allarý
ömrün son dem hârýna aðýtlar salacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
gökçe tahtlar gönülde uðurlarken geceyi
ikrâmdýr söz ilmine döker aþkýn heceyi
endâmýnýn sýrrýnda parlayan bilmeceyi
aklým þaþar bilemem biçâre kalacaðým
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
sabahý kucakladýn yine gün mü doðuyor
nûr-u cemâlin aþkla geceyi mi boðuyor
bu ne hâldir mehlikâm kor bedenim soðuyor
mehlikâm korkuyorum güneþsiz öleceðim
âh can sýzým mehlikâm sende yok olacaðým!
26 Aðustos 2004 // T A R S U S
hakan ilhan kurt