Kutsanmýþ deniz;
saydam boyalý ruhuyla bir o kadar mavi
bir o kadar yanýk tenli bu þehir...
yalvarýþtan kalan duadan aya dokunan ellerinde
ince perdeli pencereden süzüldü gölgeniz
güneþ doðmadan
ayný kapýdan geçerken rüzgâr ve zaman
ýlýk bir sevinçle
siz miydiniz sarý sabahý gözlerime taþýyan?
…
sokak baþýndan koþup gelen çocukluðumuzla
yaz bakýþlý kýyýlardan
bir rüyanýn yüzüyle
ömrün duru sevincinden
geldiniz. zamanýn erken saatinde
huzurun aktýðý yerden sesinizle yýkandý söz izleri...
sahili uyandýrýrken iki kanat çýrpýmý yürek
en tatlý yerinde açýldý güneþin kirpikleri
aðlar atýldý, dalyanlar çekildi
ablukaya alýndý yaþam telâþesi
bereket diledi dilimiz
ekmek rýzkýna
ve içimizdeki sevdaya...
ki seversiniz öptüðünüz yýldýzlarýn hatýrýna geceyi
elleriniz dokununca yüzüme
þehir bizimken bir gece
uzun yürüyüþlerin bir vaktinde
zamanýn hükmü yoktur çünkü sevgiliyle
unuturmuþ insan yorgunluðu ve kederi de...
ne güzel!
zaman köþkünün güneþli balkonunda misafirlik
gün sýcaðý ellerinde gölgelere sarkarken bedenlerimiz
mine çiçeðinin yapraðýnda taþýdýðý damlada
iki mutlu çið tanesi
sabah pýrýltýlý gülüþlerimiz...
her geceden sabaha
yeniden uyanýr gözlerinde
yazýlan her þiir...