güneþin dokunamadýðý bakir bir dize silsilesiyim
talan edilmiþ bir ömür denizinde kaðýttan gemilerim
dayayýp yýldýzlara kýrýk merdivenleri
içi boþaltýlmýþ bir yarýna yakamozlar arýyorum
geceden içtim karanlýk gösteren yanlarýmý
zaman yoklarken sabrýn telaþýný
dumanlý bir dað yutarak ayný zehri soluyorum
çemberinde kendimi yargýladýðým bir ateþ sarýyor duvarlarýmý
sonu belirsiz
tanýmsýz
bir yolculuðun ayak izlerinde can çekiþiyorum
dört yanýmda bedenine zar attýðým öykülerim
nabzýna dokunarak vicdan saatlerinin
ay ýþýðýna bulanmýþ kirli bir zamaný batýrmaya koþuyorum
hani unutuluþ bir diriliþe gebedir bazen
içini dýþýna kapatmýþsýndýr isteklerini hep erteleyerek
set koyduðun duygulara isyana durmuþtur hücrelerin
mutluluða teselli saatleri baðýþlamýþsýndýr seviþerek
aynalarda gördüðün her siluet öfkelidir yüzüne
ve çoðu kez ölümle alay etmiþsindir ne olduðunu bilmeden
sonra bilmediðim yönden bir rüzgar okþar saçlarýný
ellerin baðlanýr
kalbin aralanýr
ruhun bir iç savaþ baþlatýr teninde
kucaðýna yatarsýn huzurun kendi dudaðýndan öperek
söz esir alýr gün batýmýnda çözümsüz bir bilmeceyi
bütün sorgularda korkularýný yenmiþ cesareti asarsýn
seviþirsin
öyle üryan
öyle sefil
dudaklarýnýn tuzunu siler tanýmadýðýn biri
kendini gözlerine perde çekmiþ bir intiharýn koynuna atarsýn
ziyan edersin durmadan seni aldatan kelimeleri
duymadýðýn bütün kinayeler çalar kapýlarýný
deliliðe yorarsýn vakitsiz yollara düþen sözlerini
kefeni yýrtýlýr sonra gözlerinin
bir aðlama duvarýnda taþ kesilirsin
sabah piç doðurur gülümsemelerini
karanlýktan biraz siyah
çýðlýklardan biraz kýrmýzý alýp
kurak bir geleceðe susarsýn!
uzun ya da kýsa
berrak veya kirli
çok deðil
günahlarýmýzýn bedeli
Faik Danýþman