Tam zamanýnda indi çelik kuþ yere,
Endiþeli ve korkulu yüzler güldü,
Ýçerdekiler, dýþarýdakiler sevinçli
Zamanýnda esti hoyrat rüzgarlar;
Hemen arkasýndan geldi muson yaðmurlarý
’Zamanýdýr’ dedi, Hintli ihtiyar.
Ogün tam zamanýnda ötmüþtü horozlar!
Zamanýnda aðarmýþtý tan yeri,
Yýkamaya baþlamýþtý konuklarýný,
Ganj ve indus nehirleri.
Her þeyi zaman ölçüsüne vuran
Hintli ihtiyar’a sordum;
’Bir zamanlar’ diye baþladý:
’Bu zümrüt ormanlar ve sular
Sonsuzluklara kadar uzanýrlardý.
’Þimdi ormanlarýn bittiði yerde,
Sonsuz bir çöl ve sýra daðlar vardýr.
Ne bir aðaç, ne de bir damla su kalmýþtýr,
Güneþ her batýþýnda buna aðlamýþtýr.
’Dahasý göz yaþlarýmýza acýmayan,
Lavlarýný üstümüze, üstümüze püskürten,
Her yaný cehenneme çeviren
Sýra, sýra, yanar daðlar vardý.’
’Böyle bitecekti herhalde
Canlýlar nesli böyle;
Anlayamadýlar bunu, anlayamadýlar!
Ne ganj’lý, ne de indus’lular.
’ Ýst Kemal Polat’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.