Hep özenirdin kuþlara, Onlar gibi olmak isterdin; Pamuk kümesi bulutlara Ulaþmak için, uçtuðunu sanýrdýn; Koyu yeþil ormanlarda Aðaç tepelerine konar gibi.
Özgürlük senin mizacýndý: O yüzden kimseyle olamadýn! .. Hep huzursuz, hep yorgundun, Hep mükemmeli ararken, ’Orasý dikenli, burasý olmaz’ Diyerek, bir dala konamadýn.
En sonunda düþtün Bir avcýnýn pençesine. Gördün, iþe yaramadý O denli yüksekten uçuþlar, Yaman çýktý avcý, yaman! ... Hem de havada avlandýn.
“Kemal Polat – Maltepe – Ýst.” Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.