Sarý bir balon gibi
Ufukta hep salýnýrdý
Ona bazen Ülker,
Bazen de sabah yýldýzý derdim.
Seher vaktinden biraz önce
Ben okulumun yolundayken,
Gece saat dör-beþ sularý
Yollara düþerdim erkenden.
Gece maviliði baþlayýnca,
yýldýzýmýnda rengi aðarýrdý.
Öylece gece karanlýðý yitip giderdi
Sonra da baþlardý gri sislerin derdi.
O sisler içinde, çamurlu patikalarda,
Suya batmýþým gibi sisin ýslaklýðý
Ýnsaný týtreten sisin soðukluðu,
dayanýlmaz can yakardý.
Bir an yýkandým, arýndým sanýrsýn;
Sis önümde duman, duman,
Bense içinde bir gri leke
Bir görünen, bir kaybolan.
Nihayet güneþ doðar.
Sis daðýlýr,yolumuz tamamlanýr;
Sisin yerinde þimdi ter vardýr;
Saat tam sekiz, ders baþlamýþtýr.
Kemal Polat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.