Bir yýldýz kaydý,bir yýldýz daha Þafaðýn ilk söktüðü ufuklarda. Gün yüzünü gösterdi, Altýn çizgiler misali balkýyarak. Hazan uðramýþ tarumar olan bahçede Bir gül açar bin bir hareli rengiyle Güneþin altýn rengini selamlayarak.
Sanki hiç solmayacakmýþ gibi Özgür ve mutlu tomurcuklara inat, Harelerinde buðulu damlacýklar, Bir kuþ kanat çýrpar üzerinde titreyerek Sonra da bir baþkasý nöbet tutar Solmasýn diye onu yelpazeleyerek.
Sonunda kuþlar da yorulur; Kanat çýrpýnýþlarý durur, Gül ve dalý, koncasý da anlar! Vefanýn ve de çabalarýn sonsuz olmadýðýný En güzel gülün dahi yavaþ - yavaþ solacaðýný, Keþke solmadan bir koparaný olsaydý; Hareli gül, ömrünün son demlerini Saf kristal bir vazoda tamamlasaydý.
KEMAL POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.