ATATÜRK - ÇOCUK VE MAZLUM KADIN

Biri biterken, bir diðeri baþlayan
Sürekli savaþlarýn yorgunuydu insanlar.
Yanmýþ gibi kapkaraydý topraklar
Yas tutarcasýna durgun akardý sular. .

Ordular ve insanlar savaþ yorgunuydu.
Yýkýlýp bozulmuþtu her þey!
Her bir köþede, solgun insan manzaralarý
Kararsýzlýðýn, tedirginliðin, pençesindeydiler sanki .

kucaðýnda bebeði bir yoksul kadýn:
Yürüyüp yürümemekte kararsýz
Bir buzaðýyý sürüklercesine,
Kýrk düðümlü ipinden çekiyordu.

Oda biliyordu bu savaþlarýn
Kendi savaþlarý olmadýðýný.
Biliyordu baþka çare kalmadýðýný,
’Hiç olmazsa çocuðum ve buzaðým yaþasýn’ diyordu.

Biliyordu buzaðýnýn da,çocuðun da,
Kaderlerinin bir olduðunu.
Buzaðý yaþadýkça, ineðin süt vereceðini,
Ve buzaðýdan artan sütü, çocuðun içeceðini.

Onun için, buzaðý da, çocuk da yaþamalýydý:
Ve inek süt verme cömertliðinde olacaktý
Buzaðý, yarý süt, yarý otla beslenmeli ki;
Bebeðe de verilecek biraz süt kalmalýydý.

Ýþte hep böyle olmuþtur, hep böyle
Anadolu insanýnýn kaderi;
Daraldýkça vatanýn etrafýndaki çember
Onlarýnda yüreði sýkýþýrdý yer, yer.

Kurtuluþ savaþýnda da böyleydi,
Bu günde böyle, nice acý günler yaþanacak...
Durum deðiþmeyecek...Yine buzaðýnýn
Kýrk düðümlü ipi, mazlum kadýnýn elinde.

Arada geçen yüzyýllar,
Öyle kýsa süreçler deðildi bunlar,
Su gibi boþuna akýp giden zamana inat...
Sonunda gelmiþ dürüst ve cesur bir kahraman.

Gelmesine gelmiþti ama ne çare...
Hoyrat sular topraðý nasýl aþýndýrmýþsa,
Bizlerde onu aþýndýrmýþ, zayýflatmýþýz...
Genç yaþýnda ölüm kervanýna katmýþýz.

Sanki rahatlamýþ gibi gülenlerimiz de olmuþ:
O gün bir milletin en nadide çiçeði solmuþ
Gülenler içinse, ne bebeðin süt,
Ne de buzaðýnýn ot derdi varmýþ.

ATASININ öldüðünü duyan fedakar kadýn:
Elinde buzaðýnýn kýrk düðümlü ipini,
Fýrlatýp atmýþ! ve de haykýrmýþ, haykýrmýþ,
’Varsýn ot yemesin buzaðýlar! süt içmesin bebeler!...
ATAMIN yerine, topraða serilsin mazlum kadýnlar...’

Kemal Polat’

Sosyal Medyada Paylaşın: